Dit album is een eerbetoon aan de in 2011 overleden iconische drummer/componist Paul Motian en het is tevens het eerste album dat door de Deense gitarist Jakob Bro en de Amerikaanse saxofonist Joe Lovano gezamenlijk wordt geleid. Lovano en Motian waren jarenlang collega’s met name in het trio met gitarist Billl Frisell, ze maakten drie albums op ECM. Lovano heeft inmiddels zo’n ruim 40 albums op zijn naam staan, Jakob Bro maakte zijn debuut op het album Garden of Eden van Motian en heeft een 18-tal albums gemaakt onder eigen naam. Bro stelde een speciale groep op voor dit album bestaande uit drie bassisten, Larry Grenadier en Thomas Morgan op contrabas en Anders Christensen op basgitaar, twee drummers, Joey Baron en Jorge Rossy en natuurlijk Jakob Bro op el. gitaar en Joe Lovano op tenorsax en tarogato (houten enkelriet blaasinstrument). Alle muzikanten hebben op de een of andere manier met elkaar samengespeeld.

Er zijn twee composities van Joe Lovano en twee van Jakob Bro, een compositie van de gehele groep en een nummer van Paul Motian. Het album begint met “As it should be” van Lovano, het volle indrukwekkende geluid, zijn handelsmerk, is hier weer volop aanwezig, Bro zorgt voor de nodige sfeervolle klanken op de gitaar compleet met de nodige “distortion”, opvallend is het geweld dat de drie bassen laten horen. “Sound Creation” is een soort groepsimprovisatie, de titel geeft exact weer wat hier gebeurt, geen duidelijke melodie maar een compilatie van geluiden waarin de verschillende groepsleden op elkaar reageren, Lovano is hier ook te horen op de tarogato, het geluid heeft wel wat weg van een klarinet. Spannende muziek, hoewel niet voor beginnende jazz oortjes, maar die schaffen deze cd überhaupt niet aan. “For the love of Paul” van Lovano laat een brullende en gillende Lovano horen, Bro gooit er wat vervormde klanken tegenaan en de drummers zitten er bovenop en het feest is compleet.

“Song to an old friend” van Bro is een teder muziekstuk waarin de musici ten volle hun liefde voor Paul Motian laten horen, indrukwekkend, kippenvel muziek ! In “Drum Music” van Motian worden alle registers open getrokken , het begint met zwaar tromgeroffel waarna sax en gitaar unisono loos gaan, Bro laat horen dat Hendrix en Frisell niet de enigen zijn die een veelheid aan klanken aan de gitaar kunnen ontlokken, een waar spektakel met een Lovano die in de voetsporen van Albert Ayler lijkt te stappen, ja ik mag dit wel. Het album eindigt met “Pause” van Bro die hier laat horen dat hij ook uiterst subtiel kan spelen, ragfijne klanken alleen begeleidt door een contrabas, pas tegen het eind voegt Lovano zich erbij met tedere klanken. Een heerlijk einde aan een uitermate geslaagd album, dat zich pas laat waarderen na meerdere beluisteringen.

Jan van Leersum